Jakem wywieszała, tom łudziła się jeszcze, że może dziś (wczoraj) się nie rozpada.
Potem pomyślałam, że przez noc pewnie przeschnie (stary numer z repertuaru szanownej pani matki).
Teraz myślę sobie: poczekam, kiedyś w końcu wyschnie.
Z powodu deszczu ruchome dobra pod postacią konkubenta oraz zwierzyny łownej zbijają bąki w domu. Frau nie jest wybredna dopóty, dopóki wszelkie niezbędne urządzenia funkcjonują w miarę sprawnie. Od dwóch godzin jednak znajduje się na przymusowym urlopie.
Maszyna numer jeden ostatecznie całkowicie oklapła i wyzionęła ducha, zaś maszyna numer dwa strzeliła focha: szyje tylko jeden ścieg. Łaskawa.
Przygnębiona tym faktem eM dokonała szybkiego przeglądu ofert i zakupiła maszynę numer trzy.
Czarną. O nazwie kojarzącej się z przemysłem samochodowym. Jeśli tylko kolor w czymś pomoże, liczy że ta, która być może obecnie znajduje się w drodze będzie naprawdę twarda!
Tymczasem doczekaliśmy się kolejnego SMAKU! A w środku tradycyjnie już: piękne zdjęcia, LUKSPOMADA i... historia widelca. Niezmiennie zachwycam się więc korzenno - wytrawną kolorystyką, szorstkawym papierem i pierwszy raz w życiu rzucam okiem na pięknie zaaranżowane reklamy (sic!), które zręcznie wkomponowano w całość.
A na deser wyłuskany z całości detal: fronty pierwszej, zestandaryzowanej kuchni pomalowano na niebiesko, gdyż w drodze badań uznano, iż jest to kolor najmniej atrakcyjny dla much.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz